១០-សញ្ញារះមុខ ឬវិសជ៌នីយ៍ ( ះ )
១០-សញ្ញារះមុខ ឬវិសជ៌នីយ៍ ( ះ )

សញ្ញារះមុខមានរាងសណ្ឋានជាស្រៈអះ ( ះ) ។ មានសម្លេងស្រដៀងនឹងអក្ស ( ស)ដែលជាតួប្រកប ប៉ុន្តែមិនបញ្ចេញសម្លេងតាមប្រទល់ធ្មេញដូចតួ ( ស )ទេ។ ជាសម្លេងកំុបុតខ្លី ។
ឧទាហរណ៍ ៖ កែះ កន្លះ ខ្វះ ចេះ ដុះ បោះ ពោះ ។
ពាក្យក្នុងឧទារហរណ៍ខាងលើ មានសូរសម្លេងខុសគ្នានឹងពាក្យថា៖ កែស កន្លាស់ ខ្វាស់ ចេស ដុស បោស ពស់ ។
* សញ្ញារះមុខឬវិសជ៌នីយ អាចយកទសំពះៅផ្សំជាមួយស្រៈនិស្ស័យបានដូចជាស្រៈ៖ ា ិ ី ឹ ឺ ុ ើ េ ែ ោ ។
១- ប្រើផ្សំនឹងព្យញ្ជនៈធម្មតា ៖
ឧទាហរណ៍ ៖ ខះ គះ ត្រចះ ជះ ឈ្នះ បំណះ តេះតះ ទះ ននះ បះ ផ្ទះ ព្រះ រះ លះ សះ ។
២- ផ្សំជាមួយនឹងស្រៈអា ( ា ) ៖
ឧទាហរណ៍ ៖ ឆ្លើយចាះ , អាះ ! ឈឺណាស់ !
៣-ប្រើផ្សំនឹងស្រៈអិ ( ិៈ) ៖
ឧទាហរណ៍ ៖ ខ្ទិះ សំគិះ ជិះ ងងិះ តំណិះ តិះដៀល តម្រិះ ត្រិះរិះ ជំនិះ រិះ ជ្រលិះ វិះ អិះអ៊ុះ ។
៤- ប្រើផ្សំនឹងស្រៈអី ( ី )៖
ឧទាហរណ៍ ៖ យីះ ! ពស់ធំណាស់ ។ យីះ! មកពីអង្កាល់ៈ? យីះ! ខ្មោចលង។
៥- ប្រើផ្សំនឹងស្រៈអឹ( ឹ )
- កឹះគ្នា។ សើចឃឹះ ។
- ឆ្កឹួ អំណឹះ ទង្គឹះ ធ្វើការមមឹះ ព្អឹះ ឬ ប្អឹះ
- មឹះៗកែះឆ្នាំងបាយធ្លុះ។
- រលឹមប្រឹះៗ
- ខែប្រាំងរាំងរឹះ
- ចោលវឹះត្រួង
- លាន់មាត់ហឹះ
- ស្តីបន្ទោសយ៉ាងណាក៏មិនអឹះ
- ខឹងអឹះអ៊ះទះកន្ទេល
- អារឹះកូន ។
៦- ការប្រើផ្សំនឹងស្រះអឺ (ឺ )
- ទង្គិចក្បាលគ្នាទឺះៗ
- ដកភឺះ
- បឺះៗ អាបឺះ
- អឺះបង
- ឆ្លើយអឺះ ឆ្លើយវឺះ
៧-ប្រើផ្សំជាមួយស្រៈអុ ( ុ )
- កុះ ខ្លុះ ចុះ ធ្លុះ ដុះ តុះ បុះ ផ្ទុះ ពុះ ស្ទុះ រុះ សើចហ៊ុះៗ ។
៨- ប្រើផ្សំនឹស្រៈអើ:( ើ )
- ចង្កឹះ ឆ្កើះ អំណឹះ......
៩- ប្រើផ្សំជាមួយស្រៈ អេ:( េ )
- វេះវៀន ឆេះ ចំណេះ រទេះ នេះ វេះ សេះ អេះ
១០- ផ្សំនឹងស្រអែ(ែ)
- កែះ ខ្វែះ ចំរែះភ្នំ ចំអែះ ច្រែះ ឆ្អែះ កញ្ចែះច្រក ត្រែះ សំទែះ ពភ្លែះ សូរផ្ទុះប្រែះៗ ផែះ ស្លែះទុកមួយអន្លឺសិន ស្រែះ សើចហែះៗ ។
១១- ប្រើផ្សំជាមួយស្រៈអោ ( ោ )
- កោះ ឈ្មោះ ទោះបី ឆ្ពោះ ឈ្មោះ ពីរោះ ទោះ នោះ បោះ ភ្លោះ ចំពោះ លោះ សោះ ហោះ ៕
( ដោយ ៖ យួន បូរ៉េត )
Comments
Post a Comment